Prawdziwym rarytasem geologicznym kamieniołomu jest jego dno, utworzone przez silnie pofalowaną, stropową (górną) powierzchnię grubej ławicy wapienia, ujętą w riplemarki. Te z Sadowej Góry, to zapis potężnych tropikalnych huraganów, które przetaczały się miliony lat temu z południowego-wschodu na północny-zachód.

Obecnie oglądać możemy zespoły równoległych, lokalnie skośnych, długich grzbietów (wysokość do kilkunastu centymetrów, przebieg N-S) oraz oddzielających je, ponad metrowych, płytkich, płaskich rynien. Uwzględniając wielkość, amplitudę riplemarków oraz grubość ziarna w ich obrębie, można przyjąć, że są one "produktem" falowania oscylacyjnego - typowego dla schyłkowej fazy sztormu, sięgającego dna na głębokości 15 - 20 m pod powierzchnią wody.